Onlangs heeft de Hoge Raad arrest gewezen over het begrip vaste inrichting in de btw. Uit het arrest volgt dat een vakantiewoning op zichzelf geen vaste inrichting kan zijn.
Twee natuurlijke personen die in Duitsland wonen zijn gezamenlijk eigenaar van een vakantiewoning, gelegen in een vakantiepark in Nederland. Zij verhuren de vakantiewoning via een verhuurkantoor. Het verhuurkantoor verhuurt de vakantiewoning op eigen naam, maar voor rekening en voor risico van belanghebbenden. De twee eigenaren zijn van mening dat zij in Nederland over een vaste inrichting beschikken en daarom gebruik kunnen maken van de kleine ondernemersregeling voor de Btw. De inspecteur kan zich hier echter niet in vinden.
De Hoge Raad concludeert dat het verhuurkantoor geen vaste inrichting van de twee eigenaren is, alleen al vanwege het feit dat het verhuurkantoor niet van hen afhankelijk is. Verder geeft de Hoge Raad aan dat een vakantiewoning op zichzelf geen vaste inrichting kan zijn. Wil sprake zijn van een structuur die geschikt is om een zelfstandige verrichting van de verhuurdiensten in Nederland mogelijk te maken, dan moet volgens de Hoge Raad, de ondernemer in Nederland ook over eigen personeel en een structuur met een voldoende mate van duurzaamheid beschikken, in het kader waarvan de huurovereenkomsten kunnen worden opgemaakt of beslissingen van dagelijks bestuur kunnen worden genomen. Het gebruik dat door de ondernemer wordt gemaakt van de diensten van een zelfstandige tussenpersoon kan hier niet aan bijdragen.Overigens wordt de kleine ondernemersregeling per 1 januari 2020 vervangen door een facultatieve omzetgerelateerde vrijstellingsregeling.
Bron: Hoge Raad 8 februari 2019.